Tijdens de snelle groei van Benidorm in de late jaren 50 en 60, werden er nieuwe wegen aangelegd, waaronder op de olijf- en sinaasappelboomgaarden op het vlakke land achter het Levante-strand. Dit gebied werd aangewezen als toeristisch gebied voor hotels en appartementen ten noorden en ten westen van de oude stad, om de nieuwe bewoners te huisvesten.
In 1955 was het stedelijke gebied van Benidorm 5232 vierkante meter; in 1970 groeide het gebied tot 3.000.000 vierkante meter dat zich uitstrekt van La Cala tot Rincon de Loix. Er was een grote investeringsdruk om zo snel mogelijk hotels en appartementen te bouwen, aangezien de vraag groot was in de residentiële en toeristische sector. Ook al was er duizenden jaren regenwater van de omliggende bergen naar beneden gestroomd in de droge ravijnen, werd er weinig nagedacht over de mogelijkheid van overstromingen in de nieuwe straten en panden die vanuit de oude stad in alle richtingen zijn gebouwd.
Toen Burgemeester Jose Manuel Reverte Coma in februari 1971 werd benoemd, wees hij op het probleem van de watervoorziening en afvalwater en de volksgezondheid in deze snelgroeiende stad. Meerdere keren per jaar waren er plotselinge overstromingen die het waterprobleem aan de kaak stelden.
Benidorm was niet voorbereid op de grote storm die plaatsvond in de eerste week van oktober 1971. Met de nog warme zee en de vorming van een massieve koude anticycloon boven de Middellandse Zee, betekende dat er vochtige lucht uit zee werd verzameld. Een depressie dreef naar het noorden en zorgde voor stortregens op de omliggende hoge bergen die ongeveer 48 uur in zwaar weer verkeerden.
Het regenwater stroomde naar beneden in de ravijnen die in de loop van duizenden jaren waren gevormd. Sommige van deze ravijnen waren omgebouwd tot wegen voor toegang tot nieuwbouwwoningen. Eén zo’n weg is de Calle de Puente en liep tot onder de brug aan de Vía Emilio Ortuño Die brug stond er al sinds de jaren 1800 en dat gebied stond bekend als het I’Aiguera-ravijn dat mijlen landinwaarts begon en dat van nature was weggespoeld in de zee ten zuiden van de Plaza Triangular.
Drie gebieden hadden die dagen het meeste te lijden van de regen. Het gebied aan de westkant van Parque de Elche waar muren instortten en auto’s werden weggespoeld naar zee. De bovengenoemde brug bij de Plaza Triangular en het gebied bij Hotel Pelicanos.
Die gigantische overstroming veroorzaakte meer dan 100 miljoen peseta’s aan schade. Veel kelders in hotels liepen onder water die vol stonden met voorraden, machines en installaties. Die grote overstroming bracht het probleem aan het licht, maar het vergde een aantal jaren van investeringen om nieuwe ondergrondse leidingen aan te leggen die zijn uitgegraven om grote overstromingen te voorkomen. Deze kanalen zijn goed te zien langs de stranden als er in het najaar kleine overstromingen zijn.
Er zijn inmiddels nieuwe rioleringswerken uitgevoerd waardoor het risico van grote overstromingen wordt verminderd. Natuurlijk zullen er nog steeds enkele overstromingen plaatsvinden vanwege de topografie van het gebied en een mediterraan klimaat. Ieder najaar is het wel een keer raak en lopen de straten onder en worden auto’s weggespoeld, maar de onoplettendheid die men bij de bouw in de jaren 50 en 60 had, is wel verholpen. (Bron Michael Brittain)